بسم الله الرحمن الرحیم

زان پیشتر که عالم فانی شود خراب____ مارا زجام باده گلگون خراب کن و استاد اخلاق هم از پیش ما پرکشید و پندهایش ماند و گوشهای شنوا یا ناشنوا!

 عالم ربانی و معلم اخلاق آیت الله شیخ احمد مجتهدی تهرانی در نهم مهر ماه 1302 هجری شمسی مطابق با دوم رجب المرجب 1343 هجری قمری در تهران متولد شدند. اجداد ایشان به اتفاق از جمله علماء فاضل و حکما عادل کاشان و جملگی اهل درس و بحث و وعظ و خطابه بوده اند.

ایشان دوران نوجوانی را با اشتغال در بازار و همچنین آموختن پاره ای از مقدمات دروس طلبگی سپری کردند تا اینکه در سوم فروردین 1321 ( ه ش ) برابر با هفدهم ربیع الاول 1362 (ه ق ) در سن 19 سالگی در لباس شریف روحانیت در آمده و از محضر آیت الله شیخ علی اکبر برهان به استفاده و بهره جویی پرداختند.

معظم له پس از اتمام دروس ادبیات عرب در بییت و چهارم صفر 1363 (ه ق) وارد شهر مقدس قم شدند و ضمن اسکان در مدرسه فیضیه در محضر اساتیدی چون شهید آیت الله صدوقی آیت الله سید شهاب الدین مرعشی نجفی، آیت الله شیخ جواد خندق آبادی و آیت الله سید صادق شریعتمداری تا پایان دروس رسائل و مکاسب تحصیلات خود را تکمیل کردند. پس از آن از دروس خارج آیات عظام سید حسین بروجردی سید محمد رضا شکابنی سید احمد خوانساری و دیگر علمای آن شهر استفاده نمودند. در خلال این سال ها نیز از برکات اساتید اخلاق خویش مرحوم آیت الله سید حسین فاطمی قمی و حضرت امام خمینی (قدس) رهبر کبیر انقلاب بهره مند گردید.

ایشان در سال 1370 (ه ش ) پس از بازگشت به تهران در مسجد امین الدوله که محل وعظ و خطابه مرحوم شیخ محمد حسین زاهد بود به تدریس و تربیت شاگردان پرداخته و خود نیز از برکات وجودی آن جناب مستفیض گشتند.

پس از رحلت آن مرحوم حضرت استاد همچنان به تربیت و ارشاد شاگردان ادامه دادند تا اینکه در سال 1375 به واسطه فوت امام جماعت مسجد ملامحمد جعفر و با دعوت علما و متدینین محل درس خود را به این مسجد منتقل نموده و پایه های حوزه علمیه کنونی را بنیان نهادند.

از آن تاریخ تاکنون سخنوری ساده سلیس و دلنشین و رسای ایشان در کنار زهد و عمل به معلومات موجب شده است که شاگردانی مستعد تحت تعالیم مکتب شیعه در خدمت دین مبین اسلام در آیند.

و ایشان در صبح دم سرد زمستانی  5 محرم الحرم سال 1429 هجری قمری چشم از این دنیای فانی بر بستند .

روحش شاد و یادش گرامی باد.